Το Λαύριον, το οποίον ευρίσκεται εις την νοτίαν άκραν της Αττικής, είναι γνωστόν, από της εποχής ακόμη των Φοινίκων, ως μεταλλευτικόν κέντρον. Η εξόρυξις μολυβδούχων μεταλλευμάτων και η εκκαμίνευσις τούτων, προς ανάκτησιν του εμπεριεχομένου Αργύρου, συνέβαλον μεγάλως εις την ανάπτυξιν των γραμμάτων, των τεχνών και του φιλοσοφικού πνεύματος εν τη πόλει των Αθηνών. […]
(από την εισαγωγή του βιβλίου)