Στηριγμένος σε πρωτογενή στοιχεία, ο συγγραφέας προσεγγίζει στο πρώτο μέρος τον ορισμό της πόλεως από το 1000 ώς το 330 π.Χ., και στο δεύτερο μέρος την προέλευσή της. Η γένεση, ο χρόνος και ο χώρος διαμόρφωσής της, τα αίτια, οι προϋποθέσεις και οι συνθήκες δημιουργίας των κρατών τύπου πόλεως που προέκυψαν από εξέλιξη προγενέστερων μορφών κοινωνικής οργάνωσης, είτε από πολιτική βούληση είτε από εξωγενείς παράγοντες (όπως οι μετανάστες κάθε είδους), είναι ορισμένα από τα ζητήματα που αναλύονται διεξοδικά. Εξετάζεται τέλος η δημιουργία συνομοσπονδιών, αλλά και η απόσχιση πόλεων από αυτές. Οι ξένες επεμβάσεις, η γεωγραφική κατάτμηση, η έλλειψη επικοινωνιών και η ανάπτυξη τοπικών δικτύων γύρω από αρκετά πρωτοαστικά κέντρα, που το καθένα ακολούθησε τη δική του πολιτική στη βιοτεχνία, το εμπόριο, τις διεθνείς σχέσεις και τις εσωτερικές υποθέσεις, είναι μερικές από τις αιτίες που οδήγησαν στη διάλυση των συνομοσπονδιών αυτών.
Σε τελευταία ανάλυση, όπως επισημαίνει ο συγγραφέας, πίσω από κάθε κοινότητα πόλεως υπήρχε ένα έθνος, αλλά σε καμία περίπτωση ένα έθνος δεν δημιούργησε κράτος τύπου πόλεως. Μεταξύ τους υπάρχουν κάποια ενδιάμεσα στάδια, χωρίς αυτό να εμποδίσει την κοινότητα πόλεως να διατηρήσει γνωρίσματα έθνους.
Η αρχαία ελληνική πόλις ως κράτος