Το 1815 οι αποικιοκράτες Άγγλοι, γίνονται αφεντάδες των Επτανήσων, γιατί η Συνθήκη των Παρισίων τούς δίνει την απόλυτη προστασία των Ιόνιων Νησιών. Την επικυριαρχία τους οι Άγγλοι φρόντισαν να την κατοχυρώσουν με το Σύνταγμα του 1817, που δημιούργησαν χωρίς τη συμμετοχή των Επτανησίων. Μεταξύ όλων των άλλων αστοχιών, το Σύνταγμα καθόριζε ελάχιστη συμμετοχή των κατοίκων στη λειτουργία του πολιτεύματος και συγχρόνως άφηνε όλες τις εξουσίες στον Άγγλο Αρμοστή, που είχε έδρα την Κέρκυρα, και στους Τοποτηρητές του στα επτά νησιά.
Η αντίθεση των κατοίκων των νησιών, και στην προκειμένη περίπτωση των Λευκαδίων, ήταν καθολική. Το μίσος για τους Εγγλέζους και η επαναστατική διάθεση μεγάλωσε αφάνταστα, όταν το 1819, σημαδιακό έτος, οι Άγγλοι επέβαλαν νέα, πρόσθετη φορολογία και στον αγροτικό πληθυσμό του νησιού μας για την κατασκευή διώρυγας στη λιμνοθάλασσα που χωρίζει το νησί από την Ακαρνανία. Η διώρυγα αυτή θα ξεκινούσε από νότια, στη θέση Παλιοχαλιάς, και θα τέλειωνε ανατολικά από το Κάστρο της Αγίας Μαύρας.
(απόσπασμα από την παρουσίαση της θεματικής του συμποσίου)