Πλην του γλωσσολογικού ενδιαφέροντος που αφορά τη διακρίβωση των σλαβικών λεξιλογικών δανείων, σημαντική είναι η ανίχνευση της γενικότερης επίδρασης των Σλάβων στον Ηπειρωτικό και ευρύτερα στον ελληνικό χώρο, όπως αυτή διαπιστώνεται από τα λεξιλογικά δάνεια. Οι δύο λαοί, Έλληνες και Σλάβοι, ήλθαν σε επαφή ήδη από τον 6ο αι. στον ευρύτερο χώρο της Βαλκανικής χερσονήσου τόσο στο πλαίσιο της Βυζαντινής όσο και μετέπειτα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Οι επαφές των δύο λαών, ειρηνικές ή μη, κατά την ιστορική διαδρομή τους συντέλεσαν στον αμοιβαίο δανεισμό γλωσσικών στοιχείων.
Η φτωχή γλώσσα των Σλάβων, ενός λαού κατά βάση αγροτικού, δεν επαρκούσε για τη μετάφραση στη σλαβική των θρησκευτικών κειμένων της ορθοδοξίας. Αποτέλεσμα αυτής της ένδειας ήταν ένα πλήθος ελληνικών λέξεων από το σημασιολογικό πεδίο της θρησκείας και της φιλοσοφίας να μεταφερθεί στα σλαβικά και να αποτυπωθεί στην πρώτη γραπτή γλώσσα των Σλάβων, από την οποία θα περάσει αργότερα στις επιμέρους εθνικές γλώσσες των σλαβικών λαών.[…]
από τον πρόλογο του βιβλίου