Πολλά έχουν γραφεί για την Δημητσάνα από παλαιότερους και νεώτερους ερευνητές του τόπου, εντοπίους και ξένους, για τον αρχαιολογικό χώρο εντός και γύρω από αυτήν, για τα μνημεία της και τον καθόλου βίο της. Το υπαίθριο μουσείο Υδροκινήσεως στην Δημητσάνα προκαλεί πλήθη επισκεπτών, λόγω της μουσειακής απεικονήσεως πληθωρικής μορφής από το παρελθόν επαρχιακής πόλεως με σύγχρονο τουριστικό ενδιαφέρον. Η πόλη αυτή όμως είναι ένα ανοιχτό μουσείο. Σώζονται ισοδομικά τείχη αρχαίας πόλεως, αρχοντικά και σπίτια με τη λαϊκή αρχιτεκτονική, μνημεία χριστιανικά και στα γύρω της. Η βιβλιοθήκης της σχολής Δημητσάνας, με το εκκλησιαστικό μουσείο, με τις συλλογές αρχαιολογικού και λαογραφικού υλικού αποτελούν τον σύνδεσμο με το ιστορικό παρελθόν. Τα καλντερίμια της πόλεως και η διατήρηση της γραφικότητος δρόμων και κτισμάτων χαρακτηρίζουν παλαιόν οικισμό που δεν εγέρασε. Σ’ αυτά και άλλα αναφέρεται συνοπτικά αυτό το βιβλίο, αλλά πάντοτε στηριγμένο στις πηγές και τεκμηριωμένο, ώστε να μην απομακρύνεται από την έρευνα.