Η παρούσα διατριβή έχει ως αντικείμενο τη μελέτη της μαθηματικής σκέψης και του φιλοσοφικού υποβάθρου της μαθηματικής επιστήμης στον ελληνικό πνευματικό χώρο κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, με έμφαση στην περίοδο από τα μέσα του 18ου αιώνα έως την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, δηλαδή το χρονικό διάστημα που ονομάζομε Νεοελληνικό Διαφωτισμό ή κατ’ άλλους Νεοελληνική Αναγέννηση. Σκοπό έχει να συνεισφέρει στην έρευνα για τις θετικές επιστήμες κατά την περίοδο αυτή, η οποία σχετικά πρόσφατα άρχισε να απασχολεί την ελληνική επιστημονική κοινότητα. Μια έρευνα που στοχεύει στη μελέτη της επιστημονικής συνιστώσας, η οποία μαζί με άλλες διαμόρφωσαν το ιστορικό-κοινωνικό πλαίσιο, κυρίως, του προεπαναστατικού αιώνα.
Η εργασία μου βασίζεται, ως επί το πλείστον, σε πρωτογενές υλικό, αλλά και στην αξιοποίηση πολλών από των μέχρι τώρα σχετικών δημοσιευμάτων. Με τον όρο πρωτογενές υλικό εννοώ τα μαθηματικά έντυπα και χειρόγραφα εγχειρίδια της εποχής. Μελέτησα τα περισσότερα από τα έντυπα και από τα χειρόγραφα, όσα θεωρήθηκε αναγκαίο για την καλύτερη ανάπτυξη του θέματος. […] (Από τον πρόλογο της συγγραφέως)