Η έκδοση αναδεικνύει το υλικό και τη φιλοσοφία της ομότιτλης έκθεσης (συμπληρωματικής εκείνης που είχε ιδεαστεί ο Νίκος Γιανναδάκης με θέμα: “Από τα πορτραίτα του Φαγιούμ στις απαρχές της τέχνης των βυζαντινών εικόνων”), που πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη (24 Ιουνίου – 26 Ιουλίου 1998). Μέσα από χαρακτηριστικά δείγματα καλλιτεχνικής δημιουργίας εξεχόντων εκπροσώπων της ζωγραφικής “Γενιάς του ’30” (Πικιώνης, Κόντογλου, Χατζηκυριάκος – Γκίκας, Νικολάου, Εγγονόπουλος, Τσαρούχης, Μαυροϊδής, Παππάς, Μόραλης) σκιαγραφούνται τα νήματα της αναζήτησης μιας ελληνικότητας, το νόημα της οποίας, όπως σημειώνει ο Άγγελος Δεληβοριάς, θα πρέπει να τοποθετηθεί πέρα από “μεγαλοϊδεατικές και εθνοκαπηλικές τάσεις” και να εννοηθεί μάλλον ως ανάγκη για “βαθιά γνώση της ιδιαιτερότητας της εθνικής αλήθειας”, η οποία θα λειτουργήσει ως προϋπόθεση μιας “διεθνικής -και εικαστικής- συνεννόησης”.