Τα «προοδευτικά ζιζάνια» του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Το βιβλίο εξετάζει την πορεία του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από τον Μεσοπόλεμο μέχρι και μετά τη λήξη του Εμφυλίου. Οι στάσεις, οι συμπεριφορές, η δράση και η αντίδραση των ανθρώπων του Πανεπιστημίου κατά τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, βρίσκονται στο επίκεντρο υποδεικνύοντας ότι ο θρυλούμενος προοδευτικός χαρακτήρας του Α.Π.Θ. δεν ανταποκρινόταν απολύτως στα πράγματα. Το σύγγραμμα αποτελεί προϊόν έρευνας, στηρίζεται σε πρωτογενές και δευτερογενές υλικό, και καταδεικνύει ότι ο αντικομμουνισμός, ως επίσημη πανεπιστημιακή ιδεολογία και πρακτική, ήταν κυρίαρχος ήδη από την εποχή του Μεσοπολέμου και αφορούσε τόσο τη δράση των φοιτητών όσο και τη στάση των καθηγητών. Η ιδεολογία αυτή πολύ εύκολα αποτέλεσε αργότερα, μέσα από το καμίνι της Κατοχής και του Εμφυλίου, τον κορμό της νέας κρατικής ιδεολογίας, της εθνικοφροσύνης, που στο πανεπιστήμιο πήρε τη μορφή του μακαρθισμού. Για την ορθή μεθοδολογική πρακτική συμπεριλαμβάνονται τα πριν και τα μετά, το ιστορικό πλαίσιο της εποχής, ιδεολογικό, πολιτικό και κοινωνικό. Παράλληλα παρατίθενται αυτούσια κείμενα, προκειμένου να ενισχυθεί η τεκμηρίωση της αφήγησης των γεγονότων και των ερμηνειών τους, αλλά και να παρασχεθεί στον αναγνώστη η δυνατότητα να επικοινωνήσει πιο άμεσα με την εποχή, τα πρόσωπα και τα πράγματα. Όσον αφορά τη δομή και τη διάρθρωση, επιλέχθηκε ο συνδυασμός χρονολογικής και θεματικής διάταξης του υλικού. Το βιβλίο παραδίδεται ως οφειλόμενος φόρος τιμής και μνημονική παρακαταθήκη σε όσους και όσες αγωνίστηκαν κάνοντας το χρέος τους σε δίσεκτα χρόνια και παρέμειναν λησμονημένοι και αδικημένοι, γιατί ήταν «προοδευτικά ζιζάνια».