Το 2009 το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία δρομολόγησε μία νέα εκδοτική σειρά με στόχο να αναδείξει σημαντικές ομιλίες της νεότερης ελληνικής κοινοβουλευτικής ιστορίας.
Η παρούσα συλλογή συγκεντρώνει τα πρώτα δέκα Τετράδια Κοινοβουλευτικού Λόγου. Είναι ένα έργο συλλογικό, καθώς δημιουργήθηκε με την πολύτιμη συμβολή δέκα ειδικών επιστημόνων, που εισκόμισαν τη γνώση τους στην ανάλυση των επιμέρους ομιλιών. Αποτελεί έργο με θεματική ποικιλία, αφού περιλαμβάνει ομιλίες για πολύ διαφορετικά μεταξύ τους ζητήματα. Είναι, επίσης, έργο “περιηγητικό” στη νεότερη και σύγχρονη ελληνική ιστορία, εφόσον αναφέρεται σε επιμέρους εποχές, πολιτικές και αντιλήψεις που σφράγισαν τη φυσιογνωμία της χώρας, αλλά και έργο ιδιόμορφα βιογραφικό, καθώς σκιαγραφεί μέσα από ομιλίες τους, προσωπικότητες που διαμόρφωσαν ιδέες και εποχές.
Η πρώτη δέσμη “Τετραδίων” υπηρετεί εν πολλοίς το αρχικό σκεπτικό της σειράς. Βασικό κριτήριο επιλογής είναι η ίδια η ομιλία, το περιεχόμενο, η εκφορά της και η επιρροή που άσκησε, και σε δεύτερο επίπεδο ο ομιλητής. Εκ των πραγμάτων, ομιλίες σπουδαίων ηγετών εντάσσονται αυτοδικαίως στο σκεπτικό αυτό. Αλλά δίνοντας προτεραιότητα στην ουσία και το περιεχόμενο των κοινοβουλευτικών λόγων, η σειρά αποσκοπεί να φέρει στην επιφάνεια και ομιλίες που δεν έχουν τύχει ιδιαίτερης προσοχής και ανάλυσης είτε γιατί δεν εκφωνήθηκαν από μεγάλους ηγέτες είτε γιατί αδικήθηκαν από τις ιστορικές συνθήκες της εποχής τους. Η ανάλυση από τη σκοπιά του σύγχρονου ερευνητή αποκαθιστά τις ομιλίες και τους ομιλητές σε ρεαλιστικότερες διαστάσεις.
Συνολικά η σειρά αποτυπώνει το χαρακτήρα και το επίπεδο του κοινοβουλευτικού διαλόγου και της δημοκρατίας σε διάφορες εποχές, το ρόλο που απέδιδαν και οι ίδιοι οι ομιλητές στη Βουλή για να εκφράσουν, όχι μόνο τις θέσεις τους εν όψει της ψήφισης ενός σημαντικού νομοσχεδίου ή κατά τη διάρκεια μιας πολιτικής κρίσης, αλλά και ευρύτερα, για να καταθέσουν τα πολιτικά τους πιστεύω και να διαμορφώσουν πολιτική. Είναι εμφανές στην παρούσα πρώτη σειρά ότι νομοσχέδια που προέβλεπαν μεγάλες μεταρρυθμίσεις ωθούσαν συχνά πρωθυπουργούς, υπουργούς και βουλευτές στη διατύπωση συνολικότερων πολιτικών απόψεων, που υπερέβαιναν το προς συζήτηση θέμα. Το αποτέλεσμα ήταν, σε πολλές περιπτώσεις, σφαιρικές “αφηγήσεις” που μας επιτρέπουν σήμερα να κατανοήσουμε, τόσο την προσωπική τους προσέγγιση πάνω στο ζήτημα, όσο και τη στάση του πολιτικού κόμματος όπου ανήκουν, καθώς επίσης να συναγάγουμε από την ομιλία και το διάλογο που τη διανθίζει την οπτική και άλλων κομμάτων. […] (Από την εισαγωγή της Κωνσταντίνας Μπότσιου)
