«Η τουρκική λογοτεχνία, ως συνέχεια και παράγωγο της οθωμανικής λογοτεχνίας, αλλά και ως μέρος της βαλκανικής, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ακόμη και ως έκφραση της μετεξέλιξης του σουλτανάτου των Οθωμανών σε δημοκρατία των Τούρκων, με τη κάθαρση της γλώσσας, από τα περσικά και αραβικά στοιχεία, την μεταγραφή της σε λατινικά στοιχεία, η λογοτεχνία αυτή παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όταν αναλογιστούμε, μάλιστα, τη ζωή του ελληνισμού, στην αρχή γειτονική, με τους Σελτζούκους και τους Οθωμανούς, και αργότερα ως υποδούλωση μακραίωνη στους τελευταίους…».
(από τον πρόλογο του βιβλίου)