Η Βάσω Μανωλίδου εμφανίστηκε στο χώρο του θεάτρου πολύ νέα, μόλις δεκαπέντε ετών, όταν βρέθηκε μαθήτρια στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, που τότε, στα 1932, επιχειρούσε το δεύτερο ξεκίνημά του. Στα πρώτα της βήματα είχε εμπνευσμένους δασκάλους, τον Φώτο Πολίτη και τον Δημήτρη Ροντήρη. Αυτοί την καθοδήγησαν, και πλάι τους απέκτησε πολύτιμη πείρα, που τη βοήθησε να γίνει πολύ σύντομα πρωταγωνίστρια, αλλά και να καθιερωθεί ως «ελέω Θεού ενζενύ». Μερικά χρόνια αργότερα, η Βάσω Μανωλίδου έχει δημιουργήσει τον δικό της θίασο και περιοδεύει στην Ελλάδα και στα κέντρα του Ελληνισμού γύρω στη Μεσόγειο: Αλεξάνδρεια, Κωνσταντινούπολη, Κύπρο. Θα παίξει με τους περισσότερους καταξιωμένους ηθοποιούς της εποχής της, όπως τον Αιμίλιο Βεάκη, την Κατίνα Παξινού, τον Αλέξη Μινωτή, την Ελένη Παπαδάκη, την Κυβέλη, τον Θάνο Κωτσόπουλο, τον Δημήτρη Χόρν και τη Μαίρη Αρώνη, και ύστερα από μια λαμπρή πορεία στο Ελεύθερο Θέατρο, θα επιστρέψει στο Εθνικό, όπου θα κλείσει τη σταδιοδρομία της, πρωταγωνιστώντας σε σημαντικές παραστάσεις, που καθεμιά τους αποτελεί γεγονός για την εποχή της.
Στο λεύκωμα αυτό εξιστορεί η ίδια τη διαδρομή της στο χώρο του θεάτρου, ξεναγώντας τον αναγνώστη από τα παρασκήνια ως τη σκηνή, και από τις πρόβες ως τις παραστάσεις. Το λεύκωμα συμπληρώνεται από κριτικές, απόψεις ανθρώπων του θεάτρου που συνεργάστηκαν μαζί της, έναν κατάλογο των έργων που έπαιξε, και πλούσιο εικονογραφικό υλικό, που επισφραγίζει την αφήγησή της και ζωντανεύει τον κόσμο του θεάτρου, όπως εκείνη τον έζησε, με όλες τις αξέχαστες μορφές του, από το 1932 ως το 1981.
