Βίκτωρ Ουγκώ (1802-1885)

Ce siecle avait deux ans! 1802: Στα χρόνια της Ναπολεόντειας αίγλης γεννιέται στην Besancon ο ποιητής που έμελλε να δεσπόσει λόγω της βιολογικής και της λογοτεχνικής του μακροβιότητας και συνάμα λόγω της εκρηκτικής, ανατρεπτικής φυσιογνωμίας του, στον γαλλικό 19ο αιώνα.
Ο Βίκτωρ Ουγκώ επαγγέλλεται την προφητική αποστολή της ποιητικής δημιουργίας. Θεωρεί το έργο του ενεργοποιημένο μέσα στην ιστορία. Ο λαός ενέχει σ’ αυτό κεντρική και βαρύνουσα σημασία – ενίοτε ταυτίζεται συμβολικά με την κινητήρια δύναμη που οδηγεί στο μέλλον.
Στον αντίποδα του συμβατικού κλασικισμού, ο Ουγκώ εισηγείται την θεωρία του ρομαντικού δράματος με τον περίφημο “Πρόλογο στον Κρόμβελ” και αργότερα με την “μάχη του Ερνάνη” όπου αποκαλεί το νέο ρεύμα λογοτεχνικό “φιλελευθερισμό”. Ευαίσθητος δέκτης των πολιτικών εξελίξεων, εκδηλώνει τα φιλελληνικά του αισθήματα στην ποιητική συλλογή Orientales, με φλογερό ζήλο για τον επαναστατημένο ελληνικό λαό.
Ανθρωπιστής, καταγράφει την αντίθεσή του ως προς την θανατική ποινή στη συγκλονιστική Τελευταία ημέρα ενός καταδίκου και καταγγέλλει την κοινωνική αδικία σε μεγάλες μυθιστορηματικές συνθέσεις, όπως οι Άθλιοι, που δικαίως κατέκτησε στις συνειδήσεις των λογίων αλλά και των απλών ανθρώπων τις διαστάσεις ενός “λαϊκού ευαγγελίου”.
Μετά το πραξικόπημα της 2ας Δεκεμβρίου 1851, για 20 ολόκληρα χρόνια έζησε στην εξορία. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του υπήρξε είδωλο της δημοκρατικής παράταξης ενώ το έργο του παρέμεινε εξαιρετικά δημοφιλές μεταξύ του ευρύτερου αναγνωστικού κοινού.

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)