Βυζαντινά στρατεύματα στη Δύση (5ος – 11ος αι.)

Το ζήτημα της κυριαρχίας στην Ιταλική χερσόνησο απασχόλησε πολύ τους Βυζαντινούς και σίγουρα δεν ήταν λίγοι οι αγώνες που δόθηκαν για να διατηρηθεί μέσα στους κόλπους της αυτοκρατορίας τὸ   σεμνότατον  τῆς  ἀρχῆς  μέρος, σύμφωνα με τη λιτή έκφραση του Μιχαήλ Ψελλού. Στον τόμο εξετάζονται διεξοδικά οι επιχειρήσεις του Βυζαντίου στη Δύση από την πρώτη αποστολή δυνάμεων το 409 μέχρι την άλωση του Μπάρι από τους Νορμανδούς το 1071, που σήμανε το τέλος της βυζαντινής κυριαρχίας στην περιοχή. Υπό μορφή επιμέτρου, αναλύεται η τελευταία απόπειρα της αυτοκρατορίας να επιστρέψει στα ιταλικά εδάφη κατά τα έτη 1154-1156. Η εξονυχιστική διερεύνηση των βυζαντινών και, ιδίως, των πιο κατατοπιστικών λατινικών πηγών, διαφωτίζει τον διαφορετικό ρόλο που είχαν η Σικελία και η Ιταλία στη βυζαντινή διαχρονική πολιτική και στρατηγική σύλληψη, αναδεικνύει την εξέχουσα σημασία του στόλου και, τέλος, αποκαλύπτει ότι η σύνθεση των βυζαντινών στρατευμάτων στη Δύση ήταν αποτέλεσμα διοικητικών και κοινωνικών επιλογών των ιθυνόντων στην Κωνσταντινούπολη, ανάλογα με πολιτικές συμπεριφορές διαφορετικών παρατάξεων. Το έργο αποσκοπεί σε μία εύληπτη κατανόηση των δεοντολογιών της βυζαντινής πολιτικής και στρατηγικής, καθώς και των μεταβολών που αυτές υπέστησαν κατά τη διάρκεια οκτώ αιώνων.

(πηγή: Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών)