Ο Ιωάννης (Γιάνης) Πασσαλίδης (25 Οκτωβρίου 1885 – 15 Μαρτίου 1968) ήταν Έλληνας πολιτικός και ιατρός (γυναικολόγος).
Γεννήθηκε στο Κουτάισι της σημερινής Γεωργίας, και οι γονείς του ήταν φτωχοί αγρότες. Σπούδασε ιατρική στην Οδησσό και τη Μόσχα. Εγκαταστάθηκε στο Σοχούμ της Γεωργίας, όπου ανέπτυξε σημαντική δραστηριότητα στο αγώνα της δημιουργίας ανεξάρτητης Ποντιακής Δημοκρατίας. Αναδείχθηκε σε ηγετικό στέλεχος των Ρώσων Μενσεβίκων, των αντιπάλων του Βλαντίμιρ Λένιν. Διετέλεσε μέλος της ρωσικής Δούμας (Βουλής), ήταν μάλιστα ο πρώτος σοσιαλιστής βουλευτής της Γεωργίας, ενώ υπήρξε και υπουργός Εξωτερικών της Γεωργίας, από την οποία έφυγε το 1921, όταν πια είχε παγιωθεί η εξουσία των Μπολσεβίκων.
Εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα και το 1923 εκλέχτηκε βουλευτής Θεσσαλονίκης στην ελληνική Βουλή, ενώ μετά τον εμφύλιο ανεδείχθη σε πρόεδρο της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (Ε.Δ.Α.). Την περιφέρεια της Θεσσαλονίκης εκπροσώπησε ως μέλος και πρόεδρος της Ε.Δ.Α. στις εκλογές του 1951, 1956, 1958, 1961 και 1964. Επίσης ο Πασαλίδης υπήρξε ιδρυτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδος, ενός από τους σχηματισμούς του προσχώρησαν στο ΕΑΜ. Το 1945 ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της οργάνωσης εκείνης. Την περίοδο της Χούντας των Συνταγματαρχών συνελήφθη και του επιβλήθηκε κατ’ οίκον περιορισμός. Απεβίωσε το 1968 στη Θεσσαλονίκη.
