Ο Νίκος Π. Κορδόσης είναι δικηγόρος, συλλέκτης και ιστοριοδίφης θεμάτων που αφορούν την Ιερή Πόλη. Αρθρογραφεί και επιμελείται εκδόσεων που σχετίζονται με το Μεσολόγγι υπογράφοντας πολλές φορές με το ψευδώνυμο Αλτάνιος Κλεισοβίτης. Είναι «γέννημα θρέμμα» του Μεσολογγίου, όπου τέλειωσε και το Λύκειο της Παλαμαϊκής Σχολής. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών απ’ όπου έλαβε το πτυχίο του το 1974. Συνέχισε, στο ίδιο Πανεπιστήμιο, σπουδές Πολιτικών Επιστημών, συγχρόνως δε, και επί διετία, πραγματοποίησε σπουδές Δημοσίων Σχέσεων, Δημοσιότητας και Επικοινωνίας. Από τα φοιτητικά του χρόνια εργάστηκε επαγγελματικά σαν δημοσιογράφος σε Αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά ενώ διετέλεσε και εκδότης – διευθυντής του μηνιαίου λογοτεχνικού περιοδικού “Μίλτος Μαλακάσης” για μία τριετία που διήρκεσε η έκδοσή του. Είναι δικηγόρος “παρ’ Αρείω Πάγω” εγγεγραμμένος από το 1975 στον Δικηγορικό Σύλλογο Μεσολογγίου. Ανήκει στην κατηγορία των μαχόμενων δικηγόρων ασκώντας το λειτούργημά του, πρωτίστως ως Ποινικολόγος, σε όλα τα δικαστήρια της χώρας. Το 1978 ίδρυσε τον εκπολιτιστικό σύλλογο “Βυρώνεια” διοργανώνοντας κάθε χρόνο, σε όλη την διάρκεια της ζωής του συλλόγου, εβδομαδιαίες Γιορτές Ποίησης και Τέχνης – σπάνιες για την εποχή – αφιερωμένες στον Λόρδο Βύρωνα. Από τα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας και στη συνέχεια ασχολήθηκε και συμμετείχε ενεργά σε πάσης φύσεως κοινωνική και πολιτιστική δραστηριότητα του Μεσολογγίου και της περιοχής όπως π.χ. με τον Ερυθρό Σταυρό, τον Σύλλογο “Οι φίλοι του Ραδιοφώνου”, τον Σύλλογο Αιμοδοτών, την Εταιρεία Προστασίας Ανηλίκων, τον Σύλλογο “Οι φίλοι της μουσικής Διονύσιος Σολωμός”, την Χορωδία του Πνευματικού Κέντρου Μεσολογγίου, την Πολυφωνική Χορωδία Πατρών, την “Αρχαιολογική Εταιρεία Δυτικής Στερεάς Ελλάδος”, το Λιμενικό Ταμείο Μεσολογγίου, την Κινηματογραφική Λέσχη κ.λ.π. συλλόγους, ιδρύματα και φορείς στους οποίους διετέλεσε Πρόεδρος ή διοικητικό μέλος.
Είναι μέλος, χορηγός ή υποστηρικτής διάφορων μη κυβερνητικών οργανώσεων όπως των “Γιατρών χωρίς σύνορα”, της GREENPEACE, της UNICEF, του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, του Μουσείου Φρυσίρα, της Ελληνικής Εταιρείας Γλωσσικής Κληρονομιάς και της ACTION AID έχοντας γίνει ανάδοχος παιδιών στην Κεντρική Αφρική. Επί 15ετία κατείχε την άμισθη τιμητική θέση του νομικού συμβούλου της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας και αντιπρόεδρος του ΘΕΟΚΛΗΤΕΙΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ. Από το 2005 είναι Πρόεδρος του “ΚΟΡΔΟΣΕΙΟΥ ΚΟΙΝΩΦΕΛΟΥΣ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ”.
Το 1998 αγόρασε το εγκαταλελειμμένο από το κράτος και έτοιμο να καταρρεύσει ιστορικό σπίτι του Γενικού Αρχηγού της Φρουράς των Μεσολογγιτών κατά την Έξοδο του στρατηγού Αθανασίου Ραζή-Κότσικα, δηλαδή ένα κτίσμα του 18ου αιώνα, το οποίο στη συνέχεια, με δικές του δαπάνες, ανακαίνισε και το μετέτρεψε σε Κέντρο Λόγου και Τέχνης προσφέροντάς το στην κοινωνία της πόλης και της περιοχής ως έναν πολυδιάστατο κοινωφελή πολιτιστικό οργανισμό με την επωνυμία “ΔΙΕΞΟΔΟΣ”. Έκτοτε χρηματοδοτεί και διευθύνει τον οργανισμό αυτό της «Διεξόδου», ιδρύοντας αρχικά το ομώνυμο Ιστορικό Μουσείο στο οποίο, εκτός από την έκθεση της μόνιμης συλλογής, πραγματοποιούνται πάσης φύσεως εικαστικές εκθέσεις, διαλέξεις, συναυλίες, σεμινάρια, ημερίδες, εκπαιδευτικά προγράμματα, εκδόσεις, βιβλιοπαρουσιάσεις και λοιπές εκδηλώσεις Γραμμάτων, Ιστορίας και Τέχνης.
Παράλληλα παρεχώρησε στη “Διέξοδο” την συλλογή του, που την απαρτίζουν χιλιάδες αντικείμενα από τον 4ο π.Χ. αιώνα μέχρι τις μέρες μας, καθώς και πίνακες ζωγραφικής, γλυπτά, χαρακτικά, ιστορικά κειμήλια, άρματα, ενθυμήματα του Αγώνος, ενδυμασίες, φιλελληνικά αντικείμενα, σπάνια χειρόγραφα, πολιτικά και στρατιωτικά έγγραφα, παλαιές εκδόσεις και εικόνες.
Το 2013 ίδρυσε και λειτούργησε, επίσης στο Μεσολόγγι, μία Πολιτιστική Βιβλιοθήκη με 2.500 λευκώματα τέχνης που της παραχώρησε και το 2017 έναν Ξενώνα Τέχνης για την φιλοξενία, των προσκεκλημένων της «Διεξόδου» καλλιτεχνών και ανθρώπων του πνεύματος.
Το 2020, μαζί με την σύντροφο της ζωής του Δέσποινα Κανελλή, χωρίς επιδοτήσεις ή υπαγωγή σε οποιοδήποτε ευρωπαϊκό ή εθνικό πρόγραμμα, δημιούργησε και έθεσε σε λειτουργία στην περιοχή Τουρλίδα Μεσολογγίου το πρώτο και μοναδικό «Μουσείο Άλατος» στην Ελλάδα.
Του έχουν απονεμηθεί, από δεκάδες κρατικούς, δημοτικούς και κοινωνικούς φορείς και οργανώσεις, έπαινοι και τιμητικές διακρίσεις, μεταξύ των οποίων το «Χρυσό Μετάλλιο της Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου» για τη «μεγάλη του προσφορά στην διατήρηση της Ιστορίας και του Πολιτισμού της πόλης και της περιοχής» και το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών «δια το λαμπρόν αυτού παιδευτικόν, κοινωνικόν και πολιτιστικόν έργον».
