Από τον Κόσμο του Ομήρου. Τήνος και Κυκλάδες στη Μυκηναϊκή εποχή

Ήδη από τον 19ο αιώνα, όταν συγκροτήθηκε ως επιστήμη η αρχαιολογία και η Ελλάδα αποτέλεσε προνομιακό πεδίο έρευνας ως λίκνο του Δυτικού Πολιτισμού, οι Κυκλάδες τέθηκαν στο επίκεντρο του επιστημονικού ενδιαφέροντος. Από τότε, μέχρι σήμερα, η κυκλαδική γη αντάμειψε τους αρχαιολόγους με σπουδαία ευρήματα, δυσανάλογα σημαντικά σε σχέση με το γεωγραφικό μέγεθος των νησιών του κυκλαδικού αρχιπελάγους.

Με βάση τα επιστημονικά και ιδεολογικά προτάγματα της εποχής, πρώτα αναδείχθηκε η κρίσιμη συμβολή των Κυκλάδων στην Κλασσική Αρχαιότητα, στην τέχνη και την αρχιτεκτονικής της, ιδίως από την Γεωμετρική μέχρι την Κλασσική Περίοδο. Ο πρωτοκυκλαδικός πολιτισμός ήταν ο δεύτερος σταθμός του κυκλαδικού παρελθόντος που ερευνήθηκε συστηματικά τον 20ό αιώνα, μέσα από μια απρόσμενη αφετηρία: την παγκόσμια δημοφηλία που απέκτησαν τα πρωτοκυκλαδικά μαρμάρινα ειδώλια, λόγω της καλλιτεχνικής τους συνάφειας με τις αναζητήσεις της μοντέρνας τέχνης. Ύστερα, φωτίστηκε η κυκλαδική συμβολή σε μια ακόμη μυθική εποχή της μεσογειακής προϊστορίας, την μινωική, μέσα από την αποκάλυψη μιας ολόκληρης πόλης θαμμένης κάτω από τις στάχτες του ηφαιστείου της Σαντορίνης.[…]