Ο ανταγωνισμός Βυζαντίου και Χαλιφάτου των Φατιμιδών στην εγγύς Ανατολή και η δράση των ιταλικών πόλεων στην περιοχή κατά τον 10ο και τον 11ο αιώνα

Η μελέτη ασχολείται με τα γεγονότα που έλαβαν χώρα από το 975 μέχρι το 1099 στην Εγγύς Ανατολή(Συρία, Παλαιστίνη, Αίγυπτος) και πιο συγκεκριμένα στη Βόρεια Συρία(Αντιόχεια και Xaleni) κυρίως όσον αφορά τον ανταγωνισμό μεταξύ Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και Χαλιφάτου των Φατιμιδών στην περιοχή. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην ανάλυση και στην ανάδειξη του ρόλου των τοπικών πολιτικών οντοτήτων στην περιοχή(αυτόνομες ισλαμικές πόλεις, αραβικές φυλές, τοπικοί διοικητές) που καθιστούσαν τον έλεγχο της περιοχής από τους Φατιμίδες αναποτελεσματικό και την γενική πολιτική κατάσταση πολύ “ρευστή”. Ιδιαίτερο βάρος δόθηκε επίσης στα πολιτικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στο Εμιράτο του Χαλεπιού και στον ρόλο τους στην περιοχή. Η όλη κατάσταση στην εγγύς Ανατολή συσχετίστηκε με την αυξανόμενη δράση των ιταλικών ναυτικών δυνάμεων στην ανατολική Μεσόγειο(Βενετία, Αμάλφι, Πίζα και Γένοβα) των οποίων αναδείχθηκε τον αποφασιστικό ρόλο στη διαμόρφωση της “Νέας Εγγύς Ανατολή” την παραμονή της πρώτης σταυροφορίας, ρόλο του οποίου αναλύθηκαν κυρίως οι στρατιωτικές πτυχές. Η δράση νέων αναδυόμενων πολιτικών παραγόντων στην περιοχή(Ιταλοί, Τούρκοι, νέες ισλαμικές πολιτικές οντότητες) και η παράλληλη παρακμή των δύο παραδοσιακών μεγάλων δυνάμεων(Βυζ. Αυτοκρατορία και Χαλιφάτο των Φατιμιδών) οδήγησε στη διαμόρφωση μίας νέας Εγγύς Ανατολή, πριν από τις σταυροφορίες.