[…] Η νησιωτικότητα, ως διαρκές φαινόμενο, δεν δημιουργεί προβλήματα συγκυριακής φύσεως, αλλά σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα μόνιμου χαρακτήρα. Τα προβλήματα αυτά διαμορφώνουν υψηλό κόστος μεταφοράς, ελλείψεις στην επάρκεια και ποιότητα των υποδομών, μεταφορών και επικοινωνιών, καθώς και των υπηρεσιών εκπαιδεύσεως και υγείας, αλλά και πίεση στα συστήματα υδρεύσεως και αποχετεύσεως. Επιπλέον, σε πολλά νησιά κυριαρχεί η υπερβολική παραγωγική εξειδίκευση στον μαζικό τουρισμό, με σταδιακή εγκατάλειψη της πρωτογενούς και δευτερογενούς παραγωγής.[…]
(Από τον πρόλογο του βιβλίου)