Η μελέτη αυτή ξεκίνησε με την πρόθεση να δημοσιευτούν ορισμένες επιστολές από το Αρχείο της Αρχαιολογικής Εταιρείας, που σχετίζονται με την άδεια της ανασκαφής των Μυκηνών την οποία ζητούσε ο Ερρίκος Schliemann. Το πλούσιο όμως αρχειακό υλικό, απαραίτητο για τον σχολιασμό, με έφερε κοντά στον Παναγιώτη Σταματάκη, Έφορο των Αρχαιοτήτων, στα εξαίρετα γραπτά του και την καταλυτική του συμβολή στη μεγάλη ανασκαφή. Ο Σταματάκης, που έζησε την περιπέτεια αυτή της ανακάλυψης ενός παλαιού πολιτισμού, στη σκιά του φαντασμαγορικού Schliemann, υπήρξε ένας αρχαιολόγος μεθοδικός και ακούραστος στο να διασώζει με τον λόγο και τα έργα τις σπουδαίες ανακαλύψεις. Έτσι όμως, όπως συμβαίνει συχνά με θέματα που αφορούν πρόσωπα και γεγονότα, η αρχική πρόθεσή μου έφυγε από το χρονικό και ειδολογικό πλαίσιο μιας περιγραφής και με οδήγησε στην ανάγκη να αποτυπωθεί, όσο ήταν δυνατό, το πνεύμα της εποχής και τα δρώμενα γύρω από την προσωπικότητα του Schliemann να αποτυπωθούν τα προβλήματα που απασχολούσαν τους αρχαιολογικούς κύκλους και ο τρόπος με τον οποίο οι εμπλεκόμενες πλευρές αντιλαμβάνονταν τα πράγματα. Στη μελέτη αυτή δεν εξετάζονται ευρήματα και μνημεία: όλα είναι γνωστά και δημοσιευμένα από σπουδαίους επιστήμονες. Εδώ δημοσιεύεται μόνο υλικό αρχείου, επιστολές, αποφάσεις υπουργικές ή Διοικητικών Συμβουλίων, και κυρίως οι περίφημες εκθέσεις του Σταματάκη, που μας δίνουν ανάγλυφη την κατάσταση που επικρατούσε στις Μυκήνες και την Αθήνα γίνονται μόνο οι απολύτως απαραίτητες ταυτίσεις προσώπων, πραγμάτων και χρονολογιών. […] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)