Το Παλληκάριον που δημοσιεύθηκε ανωνύμως στη Μάλτα το 1835 αποτελεί, όπως έχει πολύ σωστά τονισθεί, την πρώτη προσπάθεια συγγραφής ελληνικού ιστορικού μυθιστορήματος. Όμως η παρατήρηση αυτή, όσον ορθή και αν είναι, πρέπει να συνοδεύεται από τη διευκρίνιση, ότι σκοπός του συγγραφέα και των εκδοτών δεν ήταν να προσφέρουν ένα συνηθισμένο τερπνό ανάγνωσμα στο ελληνικό κοινό της εποχής αλλά απέβλεψαν στη διάδοση ενός χριστιανικού και φιλειρηνικού κηρύγματος. Φυσικά το κήρυγμα αυτό δεν γίνεται από τη σκοπιά της ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. (. . .) (Από την εισαγωγή της έκδοσης)