Ο Παναγιώτης Αραβαντινός (Πάργα 1811-1870), γνωστός και με το ψευδώνυμο Θεσπρωτός, ήταν Έλληνας λόγιος ιστοριοδίφης και συγγραφέας του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε το 1811 στην Πάργα της Ηπείρου. Ο πατέρας του ήταν ναυτικός. Όταν οι Άγγλοι πούλησαν την Πάργα στον Αλή Πασά, το 1819 η οικογένειά του εκπατρίστηκε μαζί με άλλους πρόσφυγες στους Παξούς, και από εκεί στην Κέρκυρα. Εκεί ο μικρός Παναγιώτης πήγε σχολείο στο «Ελληνικό Φροντιστήριο» του Ανδρέα Ιδρωμένου, ενώ παρακολούθησε και μαθήματα στην Ακαδημία του Γκίλφορντ. Δίδαξε αρχικά στους Παξούς και αργότερα στην Πάργα, και έλαβε πρόσκληση το 1836 να γίνει διευθυντής του Ελληνικού Σχολείου των Ιωαννίνων. Ασχολήθηκε με μεγάλο πάθος στην έρευνα και μελέτη της ιστορίας και λαογραφίας της Ηπείρου, και έγινε ο ειδικότερος Ηπειρογράφος. Δημοσίευσε πάμπολλα δικά του κείμενα, ενώ άφησε και πλούσια συλλογή αδημοσίευτων μελετών. Γιος του ήταν ο πολιτικός Σπυρίδων Αραβαντινός, και ο νομικός Ιωάννης Αραβαντινός.
