Ο Παναγιώτης Νικόπουλος γεννήθηκε στο Σικάγο το 1918 από τον Γεώργιο Νικόπουλο και την Αργυρώ το γένος Κατσίκα, με καταγωγή και των δύο από την Καλαμάτα. Είχε ακόμη τέσσερα αδέλφια, την Αικατερίνη, μεγαλύτερή του, καί, μικρότερα κατά σειρά, τον Νάσο (ποιητή και κριτικό θεάτρου), τη Μαγδαληνή και τον Κώστα.
Ο Π. Νικόπουλος σπούδασε οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ και εργάστηκε μετά τον πόλεμο ως λογιστής σε μεγάλες εταιρείες. Η κήρυξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου τόν βρήκε στρατιώτη και η μονάδα του προωθήθηκε στο αλβανικό μέτωπο, όπου και κρατούσε καθημερινό ημερολόγιο μέχρι και την έναρξη της οπισθοχώρησης. Αργότερα οργανώθηκε στο ΕΑΜ Καλαμάτας και χρησιμοποιήθηκε στην επισιτιστική του υπηρεσία. Συνελήφθη από τις τοπικές αρχές και στις 9 Μαΐου 1944 προτάθηκε να φυλακιστεί «ως επικίνδυνος κομμουνιστής». Δύο μήνες μετά εξορίστηκε σε στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας στο Γκρατς της Αυστρίας. Υπήρξε ενεργό μέλος της κομμουνιστικής αριστεράς και για ένα
διάστημα κρατήθηκε στις φυλακές Ακροναυπλίας. Μετά τη Μεταπολίτευση τιμήθηκε με το Αναμνηστικό Μετάλλιο Εθνικής Αντίστασης.
Παντρεύτηκε την Ελένη (Νέλη) Παμπούκη με την οποία χώρισε σύντομα και αργότερα την Αυγή Κασιγόνη (1923-2009, δεύτερος γάμος και για την ίδια), κόρη του Αλεξανδρινού συγγραφέα, δημοσιογράφου και εκδότη Άγγελου Κασιγόνη.
Υπήρξε λάτρης της φωτογραφικής τέχνης, καλός ερασιτέχνης φωτογράφος και έχει αφήσει πλούσιο φωτογραφικό αρχείο που ξεκινάει από το 1934. Πέθανε στην Αθήνα στις 27.7.2000.
