Στο μεταίχμιο της αλλαγής του αιώνα ο σχετικισμός, ο σκεπτικισμός και η μετανεωτερική αποθέωση της ατομικότητας δηλώνουν με τυφλή αυτοπεποίθηση, ότι η Νεωτερικότητα δεν υπάρχει πια, ότι οι αξίες είναι σχετικές, ότι η Δημοκρατία χρεοκόπησε. Ο πολιτισμός σχετικισμός συμπλέει ιδιόμορφα με τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη του τέλους της κοινωνίας της εργασίας και αρνείται το μέχρι χθες αυτονόητο της Δημοκρατίας, ότι η αξία της ζωής, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η ελευθερία και η ισότητα δεν μπορούν να περιχαρακωθούν, δεν μπορούν να ισχύσουν μόνο για ένα μέρος της ανθρωπότητας, αλλά είναι αξίες οικουμενικές. […]
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)