Τα Σατυρικά του Πετρωνίου και οι Μεταμορφώσειςτου Απουληίου είναι οι μόνες σωζόμενες μυθιστορίες από όσες γράφτηκαν στη Ρώμη πριν από το 200 μ.Χ. και ανήκουν στο είδος της ευτράπελης μυθοπλαστίας, της ψυχαγωγικής λογοτεχνίας του αρχαίου κόσμου. Ο συγγραφέας αντικρούει τις θεωρίες που θέλουν τον Πετρώνιο έναν ηθικολόγο συγγραφέα, ο οποίος εκφράζει με το έργο του την απόγνωση και την απαισιοδοξία του για τη ζωή, και διατυπώνει την άποψη ότι τα Σατυρικά είναι ένα «αστείο» για μορφωμένα άτομα. Παράλληλα θεωρεί ότι η μυθιστορία του Απουληίου έχει ουσιαστικά αλληγορικό περιεχόμενο και τη συνδέει με την ιστορία του Λουκιανού Λούκιος ή Όνος. «Η πρωτότυπη συμβολή μου», σημειώνει ο συγγραφέας, «έγκειται στο γεγονός ότι ερμηνεύω το ενδέκατο βιβλίο των Μεταμορφώσεων ως προπαγάνδα εναντίον των χριστιανών της Αφρικής, αφού τα σωζόμενα τεκμήρια αποδεικνύουν ότι η μυθιστορία του Απουληίου γράφτηκε στην Αφρική στα ύστερα ρωμαϊκά χρόνια, την εποχή της γιγαντιαίας εξάπλωσης του χριστιανισμού». Το τελευταίο κεφάλαιο πραγματεύεται την επίδραση των δύο μυθιστοριών στη μεταγενέστερη λογοτεχνική παραγωγή της Ευρώπης.