Ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ στην Ελλάδα

Μετά από την Αγία Γραφή και τον Θερβάντες, ο Σαίξπηρ είναι ο περισσότερο μεταφρασμένος συγγραφέας του κόσμου. Τα έργα του κυκλοφορούν σήμερα σε 100 σχεδόν γλώσσες και, όπως αναφέρει ένας μελετητής του, κανένα σπίτι στην Αγγλία δεν πρέπει να θεωρείται επαρκώς επιπλωμένο, αν δεν υπάρχει σε αυτό ένα αντίτυπο των έργων του Σαίξπηρ. Υπολογίζεται ότι τα βιβλία που έχουν γραφεί μέχρι σήμερα και αναφέρονται στον Σαίξπηρ και το έργο του ξεπερνούν τις 100 χιλιάδες. Για κανέναν άλλο συγγραφέα δεν έχουν τυπωθεί τόσα πολλά βιβλία.

Πού οφείλεται, άραγε, η μεγάλη αυτή δημοτικότητα του Σαίξπηρ; Αναμφίβολα, στην παγκοσμιότητα του πνεύματος του μεγάλου αυτού ανατόμου της ανθρώπινης ψυχής, που ερεύνησε όλα τα βάθη της, και με την απαράμιλλα εκφραστική γλώσσα του φώτισε πολλές πτυχές της. Ο αυτοδίδακτος αυτός δραματουργός, που ήξερε «λίγα Λατινικά και λιγότερα Ελληνικά», σε αντίθεση με τους συγχρόνους του συγγραφείς που είχαν πανεπιστημιακή μόρφωση, ήταν ταλαντούχος δραματουργός, ο οποίος, «κρατώντας τον καθρέφτη μπροστά στη φύση», έπλασε αδρούς και αληθινούς χαρακτήρες.

Στο βιβλίο αυτό παρέχονται νεότερες πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του Σαίξπηρ, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα ευρήματα και τις θεωρίες για την πατρότητα των έργων του, και εξετάζονται συγκριτικά με το αγγλικό κείμενο και αξιολογούνται οι μεταφράσεις στα Ελληνικά οχτώ από τα δημοφιλέστερα θεατρικά έργα του Άγγλου δραματουργού και ποιητή. Παρατίθεται επίσης σχολιασμένη βιβλιογραφία των ελληνικών μεταφράσεων, οι οποίες ανέρχονται στον αριθμό των 230 και πλέον εκδόσεων, αναδεικνύοντας έτσι τον Σαίξπηρ πρώτο μεταξύ των ξένων συγγραφέων.

Γι’ αυτό, «όσο στήθη αναπνέουνε και μάτια θα θωρούνε», οι άνθρωποι θα σπεύδουν στα θέατρα να παρακολουθήσουν κάποια παράσταση έργου του, θα μελετούν στο πρωτότυπο κείμενο ή από μεταφράσεις τα έργα του, τα θεατρικά και τα ποιητικά, και θα συρρέουν ευλαβείς προσκυνητές στη γραφική γενέτειρά του, το Στράτφορντ. Και αυτό, γιατί ο δημιουργός των έργων αυτών, το φαινόμενο Σαίξπηρ, σύμφωνα με τον προφητικό στίχο του φίλου του Ben Jonson,

                                          Δεν ήτανε μιας εποχής, μα είναι πια για πάντα!

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)