«Όπως εξομολογείται ο Voutier σε μια επιστολή στο έργο του Lettres sur la Grece, notes et chants populates, τίποτε δεν μπορεί να τον σταματήσει όταν πρόκειται για την Ελλάδα. Ένθερμος φιλέλληνας, αφοσιώθηκε στον αγώνα της απελευθέρωσης των Ελλήνων και, χάρη στις σημειώσεις που κρατούσε καθ’ όλη τη διάρκεια της πολυτάραχης αυτής περιόδου, συγκέντρωσε στο παρόν πολύτιμες λεπτομέρειες που διαφωτίζουν τα τεκταινόμενα κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης.

Η πένα του αποτυπώνει χαρακτηριστικές εικόνες του τρόπου ζωής, των νοοτροπιών και των τόπων που επισκέφθηκε, ακολουθώντας την αναγλυφότητα των γεγονότων και των τοπίων. Όμως, αυτό που συγκινεί είναι το γλαφυρό και ευαίσθητο βλέμμα με το οποίο καταγράφει τις αναμνήσεις του από εκείνη την περίοδο, όπως τη στιγμή που στάθηκε ανάμεσα στα ερείπια της Σπάρτης και μέσα του έλαμψε το βάρος της ευθύνης που είχε αναλάβει: «Βρίσκομαι στα ερείπια της Σπάρτης και πολεμώ για την ελευθερία τους! […] Ορκίζομαι σε αυτά τα ερείπια ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να έχει τους Λεωνίδες της!» ή όταν περιέγραφε την καταστροφή της Χίου, η οποία τον είχε συγκλονίσει τόσο, ώστε το 1823 σχεδίασε ο ίδιος τον χάρτη της Ελλάδας και έβαψε τη θέση της Χίου με αίμα.

Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι απλή, άμεση. Ωστόσο, καταφεύγει συχνά σε εκτενείς προτάσεις με υποπεριόδους, όπως συνηθίζεται στα κείμενα του 19ου αιώνα, ενός αιώνα μέσα στον οποίο η γραμματική δεν ήταν απλά ένα σύνολο κανόνων που έπρεπε να τηρηθούν, αλλά περισσότερο είχε αρχίσει να διαμορφώνεται σε ένα πεδίο υφολογικών δυνατοτήτων…»

(Από τον πρόλογο της έκδοσης)