Η κοινωνική κινητικότητα αποτελεί ένα πολύπλευρο φαινόμενο που επηρέασε διάφορα κοινωνικά στρώματα, από την ηγετική τάξη ως τις κατώτερες ομάδες και συνδέεται με διαφόρους παράγοντες, τόσο γενικούς (ιστορικό πλαίσιο, δημογραφικές τάσεις) όσο και ‘προσωπικούς’ (νομικό και οικογενειακό καθεστώς, πλούτος, προσωπικές σχέσεις, επαγγελματικές δεξιότητες, κουλτούρα). Η μελέτη του θέματος αυτού στον ρωμαϊκό κόσμο καταδεικνύει την πολυπλοκότητα των καταστάσεων αυτών και φωτίζει τις ποικίλες μεθόδους και κλίμακες κοινωνικής μεταβολής, που εξαρτώνται από το τοπικό πλαίσιο και τις ευρύτερες πολιτικές εξελίξεις. Στην Αχαΐα και τη Μακεδονία που αποτελούν τον γεωγραφικό πυρήνα αυτού του τόμου αξιοσημείωτα παραδείγματα κοινωνικής ανόδου ή υποβάθμισης αναλύονται στις συμβολές οι οποίες εστιάζουν σε συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές (περιφέρεια, πόλη) ή κοινωνική κατηγορία (‘διανοούμενοι’, ιερείς, απελεύθεροι), πραγματεύονται μια ιδιαίτερη πλευρά ενός γενικού ζητήματος (μηχανισμοί κοινωνικής ανόδου ή υποχώρησης) ή διερευνούν μεμονωμένες περιπτώσεις (ατομικής ή οικογενειακής κοινωνικής ανόδου) στην περίοδο που εκτείνεται από τον 2^ο αι. π.Χ. ως τον 3^ο αι. μ.Χ.

(πηγή: Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών)